Weggelopen

De zon scheen warm op Aima neer. Er vloten vogels en er heerste diepe rust in de ochtendzon, er was geen wolk aan de lucht. Er heerste stilte totdat de rust verstoord werd voor altijd in Aima...
''Waaaaah!'' gilde een een meisje wat alle rust verstoorde en door de velden rende. Ze viel op de grond en hees snel haar kimono weer omhoog en rende verder. Lachend van geluk en huilend van het plezier wat ze had. Eigenlijkzag ze er niet uit er zaten strepen zand op haar gezicht en jurk. Maar ze was ontsnapt aan die eeuwige netheid van het paleis. Voor de eerste keer zag ze de natuur en raakte haar voeten aarde. Ze stopte met rennen en keek om zich heen. Overal zag ze die eeuwige reistvelden en mannen die aan het werk zijn. Neko glimlachte en liep verder over het dunne pad. Zacht begon ze een Aaimaanse vreugtelied te zingen. Het gras werd naar beneden gedrukt toen Neko ging zitten en om zich heen keek om te ondekken waar ze zich nu eigenlijk bevond.

Een jongen stond verderop. Hij floot en een havik vloog over en lande op zijn schouder. De jongen gaf hem wat eten. En keek naar de lucht.

Neko keek verbaasdnaar de jongen.
''Wie ben jij?'' vroeg ze en keek hem nog steeds onderzoekend aan.

Cairo keek Neko aan. De havik vloog op. Cairo maakte een buiging. ''Cairo aangenaam'' zei hij maar met een lichte schuwe toon in zijn stem. Hij deed beleefd met tegenzin want hij hield er soms niet van.

Neko maakte een buiging en zei ''Ik ben Neko''
Ze keek hem vriedelijk aan maar bleef toch op een afstandje staan.

Cairo knikte. En de havik ging weer op zijn schouder zitten. Die een kort geluidje maakte.

Neko liep wat dichterbij en keek naar de havik. ''Hoe heet hij?'' vroeg ze aan Cairo.

''Xavier'' zei hij. Xavier keek Neko nieuwschierig aan en piepte. Cairo grinnikte.

Neko glimlachte en herhaalde zacht ''Xavier...''

''hij is de enige vriend die ik heb...'' mompelde Cairo zachtjes. En keek Neko weer aan. ''wat doe jij hier eigenlijk zo alleen?'' vroeg hij.

''Ik ben weggelopen...'' zei Neko en keek hem uitdagend aan.
Ze was niet van plan zich te laten terugbrengen.

''moet jij weten...'' zei Cairo het boeide hem niet zoveel. En keek omzich heen.

De spanning in Neko zakte weer weg en ze werd weer rustig.
''En jij, waar kom jij vandaan?'' vroeg ze nieuwschierig.

''tja heel ver hier vandaan ik heb de laatste tijd alleen maar rond gerezen samen met Xavier'' zei hij. Xavier maakte een geluidje en vloog op. Cairo keek even naar hem. En keek daarna weer naar Neko.

''Wauw ik wou dat ik dat kon...'' zei Neko en zuchtte.
''Dit is de eerste keer dat ik buiten ben...'' zei ze zacht.

''hoezo had iemand je gevangen genomen?'' vroeg hij en keek haar aan.

''Zoiets'' zei Neko en twijfelde of ze meer kon vertellen.
ze ging tegen het muurtje van het arbeidershuis zitten met haar knieen opgetrokken.

Cairo keek haar aan. ''als je het niet wil vertellen hoeft het niet hoor'' zei hij en keek naar de lucht.

''Ik ben de dochter van de keizer'' zei Neko heel snel achter elkaar en keek snel de andere kant op.
Ze plukte een grasspriet uit de aarde en draaide hem rond haar vinger.

''ow..'' zei Cairo kort. En keek even naar haar. HIj liep naar een boom toe en leunde er tegen aan. Hij zuchtte.

[ik ben gevangen genomen door de wacht ]
Neko werd weggevoerd langs de plaats waar Cairo stond en toen weer verder.

Cairo keek op en zag Neko. ''what the...'' zei hij en keek haar na. En zuchtte. ''tja die dingen kun je verwachten'' zei hij en liep weg.