De grote bergen

Memila vloog een beetje rond over de bergen. Het was zo'n mooi uitzicht! Ze voelde zich vrij. Zo had ze zich al heel lang niet meer gevoeld. Opeens begon haar vleugel een beetje pijn te doen. Ze wou net naar beneden vliegen maar het was al te laat. Ze had geen controle meer over haar lichaam en viel plat op de grond. Ze had te veel pijn om op te staan. Nu maar wachten op een wonder dacht ze.

Sakura vloog een beetje rond en liep zich te vervelen. Ze keek verschrikt op toen ze iemand beneden zag liggen. Sakura vloog als een speer naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. Ze landde op een afstande van Memila af en liep voorizchitg in haar richting. Toen ze zag dat Memila haar aankeek keek ze vriendelijk terug. ''Gaat het hel met je? Wat is er gebeurd?'' vroeg Sakura toen.Ze knielde naast Memila neer en keek haar vragend aan.

Memila begon te snikken. ''Het doet zo'n pijn!'' gilde Memila. Memila vertelde rustig wat er is gebeurd. Ze vertelde meteen over haar familie en haar ex-vriend.

Sakura luisterde naar wat Memila had verteld en voelde met haar mee....zij zelf moest ook vluchten, anders werdt zij net zo bruut vermoord als haar ouders. Ze keek Memila aan en zei toen: '' Ik heb wel een medicijn voor je gebroken vleugel...het helpt tegen de pijn. Verder vlieg ik je wel naar mijn huis en daar kan je blijven zolang je wilt...is dat mischien een idee?'' vroeg Sakura kalm en vriendelijk.

Memila kon geen woord uitbrengen. ''Dat vind ik zo lief van je'' zei ik vrolijk. ''Ik voel me al iets beter'' zei ik weer.

Er verscheen een glimlach op Sakura's gezicht. Ze keek even vriendelijk naar Memila en zie toen: ''Dit kan een beetje pijn doen maar je moet volhouden tot we bij mijn huis zijn...okey?'' zei Sakura. Ze tilde Memila met veel moeite op en zette zich toen met volle kracht van de grond af.

Eenmaal bij Sakura thuis ging Memila op de stoel zitten. ''Bedankt dat je dit allemaal voor me doet'' zei Memila.

Sakura glimlachte vriendelijk. ''Geen probleem! Als je nog wat nodig hebt kun je het altijd zeggen hoor!'' Sakura ging ook zitten ze praatte verder met Memila.

Memila en Sakura praatte maar door.

(ik weet nix te verzinnen:P whahhaha... ga jij ff typen:P)

Sakura schrok op. Ze hoorde een harde kraak boven haar. Sakura bewoog geen spier. Zou het?.....Nee...dat kan niet...echt niet...of toch... Sakura zat maar te peinzen. Ze hoorde voetstappen en wist niet wat haar overkwam. Uit angst werd alles zwart voor ogen. Ze viel op de grond en kon nog maar 1 ding uitbrengen: ''Help me Memila!!''

Memila stopte opeens met praten en zag Sakura op de grond liggen. ''Sakura wat is er? Sakura zeg iets!'' riep ik geschrokken. Memila rende naar Sakura's keuken om een medicijn te pakken. Wat moest ze pakken. Memila rende terug naar Sakura. ''Sakura vertel me wat er is'' zei Memila. Toen hoorde Memila het ook. Ze hoorde voetstappen. Heel zacht maar toch heel duidelijk. ''Sakura wat gebeurd hier?'' riep Memila.