Nieuw hier in de bergen

Sakura luisterde ademloos naar het verhaal van Memila. ''Het komt wel goed hoor, maak je maar geen zorgen Memila'' zei Sakura uiteindelijk. ''Het is wel heel erg wat er met je gebeurd is...heb je nu eigenlijk wel een plek om te wonen?'' vroeg ze. Sakura wou zoveel mogelijk doen om Memila te helpen...want ze wist zelf ook hoe het voelde als je verkeerde keuzes maakte en daarvan de gevolgen moest ondergaan.

''Ik slaap momenteel overal en nergends. Soms slaap ik in een grot op bij de bergen'' zei ik.

Sakura keek meelevend naar Memilia ...Zou ze het vragen? Was het niet te raar?....Ach wat een gedachte ik help er toch iemand mee... Dacht Sakura in zichzelf. ''Uhm....wat dacht je ervan om eeen tijdje bij mij te blijven...Nou eigenlijk...zolang je het wilt.....ik vind het wel leuk...wat gezelschap bij me...'' Zei Sakura uiteindelijk.

''Leuk'' zei Memila. ''Maar woont er niemand bij je? Ik bedoel... Je vriend?'' zei Memila.

Sakura bloosde. ''Uhm....Nee...'' Ze keek naar de grond. Haar ogen begonnen te tranen. ''Toen ik vluchtte hoorde ik hem schreeuwen...ik wou terug, maar ik kon niet ....en...ik denk dat hij er niet meer is.....'' Sakura kon haar tranen niet meer inhouden en ze rolde over haar wangen.

Memila zach de tranen van Sakura. Memila sloeg een arm over haar heen. ''Wil je het me vertellen? Ik zou het graag willen horen van je'' zei Memila.

Okami stond sprakelijk toe te kijken. Uh wat is hier aan de hand Vroeg ze, ze had het verhaal niet goed gevolg

Memila zach Okami staan. ''Oh... er is niks hoor. Sakura en ik hebben het een beetje moeilijk met ons verleden. Heb jij nog iets te vertellen over vroeger? Het kan nu toch niet meer erger'' zei Memila. ''Kom er ook bij staan'' zei Memila tegen Okami.

Cairo keek naar de drie. onee hier blijf ik niet als er gesproken wordt over famillie ben ik hier weg... dacht hij en zuchtte. Hij vondt het moeilijk om daarover te praten en liep dus weg.

Memila keek naar de jongen. ''Hallo'' zei Memila. ''Is er iets?'' zei ze weer.

Nee ik heb niet vel te vertellen. Ik ben verbannen uit mijn land, op de vlucht voor mijn partner en heb ruzie met de koning uit 3 landen. Okami zuchte en keek naar de grond.

''Wat erg'' zei ik. Memila keek naar de grond. Ze keek Sakura aan. ''Wat lopen wij nu zielig te doen?'' zei ik tegen Memila. '' . ''Ik weet niet meer wat ik moet doen'' zei Memila. Memila rende weg. Ze hoefde even niet met iemand te spreken. Ze ging een eindje verderop zitten achter een struik. Ze kon Sakura en Okami nog net zien. Memila dacht na.
Waarom vind ik dit toch zo moeilijk? dacht ze. Ze zong een lied wat haar moeder vroeger voor haar zong. Dit zou de laatste keer zijn dat ze dit zou zingen. Anders is het te moeilijk voor mij dacht ze.

(Ik ben trouwens niet boos op sakura.)

Nou zeg je hoeft niet weg te gaan hoor Zei Okami, ze zwaait even met haar hand en er komt een zwarte wolk tevoorschijn. Okami springt erop en vliegt weg.

Memila liep terug naar Sakura alsof er niks gebeurd was.